നുണ

കവിതയില്ലെന്നാകിലില്ല ജീവിതമെന്നു
കരുതി പണ്ടെന്നോ ഞാന്‍
വറ്റി വേനലില്‍ തീയില്‍ കരളിന്നുറവ, ഞാനെങ്കിലും ജീവിക്കുന്നു.
വരളും മണ്ണിന്‍ ചുവയിപ്പൊഴും നുണയ്ക്കുന്നു

പ്രണയമില്ലെന്നാകിലില്ല ജീവിതമെന്ന നുണ വിശ്വസിച്ചപ്പോള്‍ ഞാന്‍
പിന്നൊരു കൊടുങ്കാറ്റില്‍ പ്രനയം കരിയിലയായി പറന്നകന്നിട്ടും
ഹൃദയം മണ്ണാങ്കട്ടയായലിഞ്ഞൊലിച്ചിട്ടും
മൃതമാം ദേഹം നോക്കുകിപ്പോഴും നടക്കുന്നു
ഹൃദയം കുതിര്‍ന്നൊലിച്ചിപ്പൊഴും മിടിക്കുന്നു