ആത്മഹത്യ

മിന്നല്‍ വെട്ടിയ വഴിയിലൂടെ കാറ്റ് നടന്നു പോകുമ്പോള്‍
നിന്റെ കയ്യൊപ്പ് വീഴാത്ത എന്റെ താളിലും
കാലം, സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കാതിരിക്കില്ല എന്തെങ്കിലും.

വീടിനെ ഒരു വരിയിലിറക്കിക്കിടത്തി
വാക്കുകളുടെ തെരുവിലലഞ്ഞതും
ബിംബമുനകളില്‍ തറഞ്ഞതും
സ്വപ്നാര്‍ത്ഥങ്ങളില്‍ നനഞ്ഞതും ഞാന്‍ തന്നെയായിരുന്നു എന്നും.

എന്റെ കവിതേ,
ഏതെങ്കിലും നെഞ്ചില്‍ നീ തീയായി പൂക്കണേ
മഴയുടെ ചോരയിലേയ്ക്ക് ഞാന്‍ തിരിച്ചു പോകും മുന്‍പേ